PSICOLOGIA

Ci sò parechji clienti chì cumincianu à sentu aggradèvule in a tenda. Hè imbarazzante - è in fattu, una vergogna - per fastidiu i venditori cù richieste di portà, per esempiu, parechji pariglii di scarpi à una volta. O purtendu assai vestiti à a sala di prova è ùn cumprà nunda ... Dumandu qualcosa di più prezzu ...

Unu di i mo cunnisciuti, à u cuntrariu, trova difficiule di cumprà cose caru, ancu quandu ci hè un desideriu è opportunità. Quandu l'aghju dumandatu nantu à sta difficultà, mi rispose: "Mi pare chì u vinditore penserà qualcosa cum'è: "Oh, u show-off hè goffo, tira tanti soldi nantu à stracci, è ancu un omu!" "Ti piacenu questi spettaculi?" — «Di sicuru chì no!» rispose u più prestu ch'ellu pudia, ma ùn avia tempu di piattà a so vergogna.

Ùn hè micca tantu di ciò chì u venditore pensa. Ma u fattu chì avemu pruvatu à ammuccià da ellu ciò chì avemu vergogna in noi stessi - è avemu a paura di esse esposti. Qualchidunu di noi piace à vestite bè, ma cum'è zitelli ci hè statu dettu chì u pensamentu à i stracci hè pocu. Hè una vergogna per esse cusì, o soprattuttu cum'è questu - avete bisognu di ammuccià stu desideriu di u vostru, per ùn ammette micca sta debulezza.

Un viaghju à a tenda permette di mette in cuntattu cù questa necessità ripresa, è dopu u criticu internu hè prughjettatu nantu à u vinditore. "Rogue!" - leghje u cumpratore in l'ochji di u «gestore di vendita», è lampò in l'anima «Ùn sò micca cusì!» ti spinge à lascià a tenda, o cumprà qualcosa chì ùn pò micca permette, fate qualcosa chì ùn vulete micca, pruibite ciò chì a vostra manu hà digià ghjuntu.

Qualcosa, ma solu ùn ammettite micca chì ùn ci hè micca soldi in u mumentu è questu hè a verità di a vita. À u rimproveru internu o esternu "Sì avidità!" pudete risponde: "No, nò, per niente, eccu a mo generosità!" - o pudete: "Iè, mi dispiace per i soldi, oghje sò avaro (a)."

I magazzini sò un esempiu privatu, ancu splendente. In più di qualità pruibitu, ci sò sentimenti pruibiti. Mi sò soprattuttu offesu - questu hè cumu u burlone "Sì offesu, o chì?" Sona in mente. U risentimentu hè u lottu di i chjuchi è debbuli, per quessa, ùn ricunnoscemu micca u risentimentu in noi stessi, mascheremu, u megliu pudemu, u fattu chì simu vulnerabili è cunfusi. Ma più oculamu e nostre debule, più forte hè a tensione. A mità di e manipulazioni sò custruite nantu à questu ...

U timore di l'esposizione spessu diventa un signalu per mè: significa chì aghju pruvatu à cutà i bisogni "vergognosi", qualità, emozioni. È a manera di esce da sta paura hè di ammette à mè stessu ... chì sò avidità. Sò senza soldi. Amu i cumeddi stupidi chì u mo ambiente ùn cundescende micca. Amu i stracci. Semu vulnerabili è possu - iè, infantile, stupidu è assurdu - offense. E se riesci à dì "sì" à questa zona grisa, allora diventa chjaru: quelli chì s'impegnanu à a vergogna di noi si battenu micca solu cù i nostri "mancanze", ma cun elli stessi.

Lascia un Audiolibro