PSICOLOGIA

L'amore di sè stessu hè a fonte di bona vuluntà è rispettu. Sì sti sentimenti ùn sò micca abbastanza, a rilazioni diventa autoritariu o hè custruitu secondu u tipu "victime-persecutor". Se ùn mi amu micca, ùn puderaghju micca amà un altru, perchè striveraghju solu per una cosa - per esse amatu.

Deveru dumandà «refills» o rinunzià à u sintimu di l'altru perchè ùn ne aghju micca abbastanza. In ogni casu, serà difficiule per mè di dà qualcosa: senza amà mè stessu, pensu chì ùn possu micca dà nunda di valore è interessante à un altru.

Quellu chì ùn ama micca ellu stessu, prima usa, è poi distrugge a fiducia di u cumpagnu. U «fornitore di l'amore» diventa imbarazzatu, cumencia à dubbità è eventualmente si stancu di dimustrà i so sentimenti. Missione impussibile: ùn pudete micca dà à un altru ciò chì si pò dà solu ellu stessu - l'amore per ellu stessu.

Quellu chì ùn ama micca sè stessu spessu interroga inconsciente i sentimenti di l'altru: "Perchè hà bisognu di una tale nulla cum'è mè? Allora hè ancu peghju chè mè ! » A mancanza d'amore stessu pò ancu piglià a forma di una devozione quasi maniacale, una obsessione cù l'amore. Ma una tale obsessione maschere una necessità insaziabile d'esse amatu.

Allora, una donna m'hà dettu cumu hà patitu da ... e custanti dichjarazioni d'amore di u so maritu ! Ci era un abusu psicologicu oculatu in elli chì anu annullatu tuttu ciò chì puderia esse bonu in a so relazione. Dopu à a separazione di u so maritu, hà persu 20 kilogrammi, chì avia acquistatu prima, inconsciente pruvatu à prutege si da e so cunfessioni terrorizzanti.

Sò degnu di rispettu, dunque sò degnu d'amore

L'amore di l'altru ùn pò mai cumpensà a nostra mancanza d'amore per noi stessi. Cum'è s'è sottu a cuperta di l'amore di qualcunu pudete ammuccià a vostra paura è ansietà! Quandu una persona ùn ama micca sè stessu, brama per l'amore assolutu, incondizionatu è esige chì u so cumpagnu di presentà cù più è più evidenza di i so sentimenti.

Un omu m'hà dettu di a so fidanzata, chì littiralmenti l'hà torturatu cù sentimenti, pruvendu a relazione per forza. Sta donna paria chì li dumandassi tuttu u tempu: "M'amerai sempre ancu s'è ti trattu male s'ellu ùn pudete micca fidà di mè?" L'amore chì ùn implica micca una attitudine dignificata ùn forma micca una persona è ùn satisface i so bisogni.

Eiu stessu era u zitellu predilettu, u tesoru di a mo mamma. Ma hà custruitu una relazione cun mè attraversu ordini, ricatti è minacce chì ùn m'hà micca permessu di amparà a fiducia, a benevolenza è l'amore di sè stessu. Malgradu l'adorazione di a mo mamma, ùn aghju micca amatu. À l'età di nove anni, aghju malatu è duverebbe esse trattatu in un sanatoriu. Quì aghju scontru una infermiera chì (per a prima volta in a mo vita!) M'hà datu un sintimu maravigghiusu: sò preziosu - solu cumu sò. Sò degnu di rispettu, chì significa chì sò degnu d'amore.

Durante a terapia, ùn hè micca l'amore di u terapeuta chì aiuta à cambià a vista di sè stessu, ma a qualità di a relazione chì prupone. Hè una relazione basata nantu à a bona vuluntà è a capacità di sente.

Hè per quessa chì ùn mi stancu mai di ripetiri : u megliu rigalu chì pudemu fà à un zitellu ùn hè micca tantu à amà, ma à insignà à amà ellu stessu.

Lascia un Audiolibro